علل افت تحصیلی در دانشجویان پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، 1378

سابقه و هدف: افت تحصیلی دانشجویان پزشکی یک مساله بسیار مهم در آموزش پزشکی است که در صورت عدم کنترل موجب پایین آمدن سطح علمی پزشکان در سال های آینده خواهد شد. این مطالعه با هدف بررسی علل افت تحصیلی در گروهی از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت مقطعی بر روی کلیه دانشجویان ورودی 72-1371 انجام گرفت، دانشجویان براساس معدل دانشگاهی و تعداد ترم های مشروطی به دو گروه موفق (معدل بالای 16 و فاقد ترم مشروطی) و ناموفق (معدل زیر 14 و بیش از یک ترم مشروطی) تقسیم شدند. تعداد کل دانشجویان مورد مطالعه 215 نفر بودند که از این تعداد براساس معیارهای فوق 82 نفر موفق و 53 نفر ناموفق شناخته شدند. یافته ها: معدل دوران متوسطه، میزان علاقه به پزشکی و سطح تحصیلی والدین در دانشجویان موفق از دانشجویان ناموفق بالاتر بود. بعلاوه فاصله بین اخذ دیپلم و ورود به دانشگاه در بیش از 66% از دانشجویان ناموفق بیش از یک سال و در مقابل در حدود 85% از دانشجویان موفق بلافاصله یا حداکثر یک سال بوده است. بیش از 75.6% از دانشجویان موفق دارای منزل شخصی و 71.7% از دانشجویان ناموفق در خوابگاه زندگی می کردند، حدود 28.3% از دانشجویان ناموفق و تنها 6% از دانشجویان موفق دارای شغل اضافی بوده اند. 43.4 درصد از دانشجویان ناموفق هیچ برنامه ای جهت مطالعه نداشتند. 50.1 درصد دانشجویان ناموفق متاهل بوده اند در صورتی که تنها 18.3% از دانشجویان موفق متاهل بوده اند. رابطه معنی داری بین موفقیت و حضور در کلاس وجود نداشت، 70% دانشجویان ناموفق دارای سهمیه ایثارگران بوده اند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، توجه به عواملی که باعث موفقیت تحصیلی در دانشجویان پزشکی می شود امری ضروری بوده و تا زمانی که یک برنامه جامع و نوین برای آموزش پزشکی وجود نداشته باشد مشکل افت تحصیلی همچنان به قوت خود باقی خواهد بود.